متن آهنگ دروازه های جهنم بازن فرزان
خودمو از قلم انداختم ، دروازه های جهنم بازن
نمیشه جز حسرت برداشت کرد
از این زمین که تووش مترسک کاشتن
با واژه های به هم ریخته باس یه کاری کرد
کاری که فیلسوفا و شاعرا میکردن
کویرِ ذهن بهترین جاست واسه باریدن
مث منی که تووش با شعرام میرقصم
سال هاست یه گوشه منتشرِ بارونم
یه بمب ساعتی که منتظر باروتم
میخواستم تووی آینه مخمو بپاشونم
نتونستم باس اسبِ هنرو بتازونم
تا وقتی که زنده ام خودمو بشناسونم
به خودم تا مچِ معظلو بخوابونم
شاید یه جایی هنرم به کار اومد
واسه اونایی که همه معترض به قانونن
قانونِ زندگی تووی جبری که
هر روز داره میشه نزدیک تر و نزدیک بهت
تجاوز میشه از هر طرف به اندیشه
همه معطلن فقط اینکه بکَنن همو از ریشه
طبیعتِ طاقت فرسا ، رقصِ پولِ آدمکا
توو این جهنم باید عذاب کشید
من خیلی وقته رفته ساعتم خواب
از مرورِ هر روز این چرخشِ ننگین
اینکه این روزا هضم بشه بعیده
همه باید تووی گله بچَریم
میدونیم گرگِ قصه خرجش یه هفت تیره
ولی نمیشه تا ذهنامون اسیره و
با جادویِ سیاهشون پلکامون مست میشه
روی خطایِ دفترمون با غم
نوشتیم طلم میمیره عشق موندنیه
عشق موندنیه ، یو
متن آهنگ فرزان به نام دروازه های جهنم بازن
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
