متن آهنگ وارث فرزان
واسه یه آواره خونه همه جائه
مثل شعر آوار شده‌ی روی سرِ شاعر
آره این آخرین سوی کهکشانه
که راهشو باز کرده توو مغز تا توو دلم بتابه
زمونه صیاده یا روحِ من شکاره
ازش که بند نمیاد اشک رو گونه تختِ خوابشه
بعضی وقتا میگم که فراموشی راهکاره
بزن به بیخیالی بگو کو* لق حافظه
اینجوری نمیتونه تووی مغزت وارد شه
شک همه چی میتونه
واست توو یه لحظه ثابت شه
اگه عشقو نفهمیدی میری تو تا چشمه
برمیگردی ازش سرگردون همینطور باز تشنه
دستمه قلمی که جوهرش آغشته به خونمه
مینویسم تا رو ورق ظاهر شه
همه چی بستگی داره به اینکه با حست
چیو بطلبی تا طبیعت شه وارثش
جای هر خلعی که روزگار کاشته رو
تا آخرین ثانیه با حرف پُر میکنم
سبک و بی وزن از خود بیخودم
داره مرگو میکُشم
جای هر خلعی که روزگار کاشته رو
تا آخرین ثانیه با حرف پُر میکنم
سبک و بی وزن از خود بیخودم
داره مرگو میکُشم
ما آدماییم وارث طبیعت
تا روزی که کامل بشه پازلِ حقیقت
با سایه ی شک میرقصیم درویش وار
حتی اونایی که مایل به رقص نیستن
چون ناظمِ هستی بخش ناظر به هر چی هست
دنیا پِی غُصه بود ما قصه کردیم خلق
واسه اندیشمندا ساکن شهر نیستم
کوچ کردم توو خودم واسه ی تابش عظیم تر
چون این آسمونا لایق ابر نیستن
گوشه ساکنینشو صدای صاعقه مریض کرد
از نگاهِ مجنون خاطره پَر میزد
دیوارشو با جنون رنگ آمیزی میکرد
تووی فکرش میشد قاتلِ هرچی تلخه
تعداده قربانیارو محاسبه میکرد
چون اونا که همه چیو با چشمِ به دل دیدن
میدوننن که این دردا واسه یِ همیشه‌ست
جای هر خلعی که روزگار کاشتنُ
تا آخر ثانیه با حرف پر میکنم
سبک و بی وزن از خود بی خودم
دارم محکوم میکشم؟
ما آدماییم وارث طبیعت
جای هر خلعی که روزگار کاشته رو
تا آخرین ثانیه با حرف پُر میکنم
سبک و بی وزن از خود بیخودم
داره مرگو میکُشم
جای هر خلعی که روزگار کاشته رو
تا آخرین ثانیه با حرف پُر میکنم
سبک و بی وزن از خود بیخودم
داره مرگو میکُشم
متن آهنگ فرزان به نام وارث
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
