متن آهنگ پرچین بن
[ورس اول]
باز یه شب که آماده بودم براش
یا فکر میکردم که آماده ام اما نشد
آمدم نیامد ، آمد ترسیدم
کودکیم نبود پس ، شکوندم گهوارشو
سی سال یه شب بدونِ فکر نخوابیدم
به جز شبایی که از هوش برد مستی منو
اجق وجق ترین هرج و مرج رشد کرد توو سرم
سی ساله شد انقدر ترس بود ، که رفیق شدم ترسیدنو
پ هیچ وقت نفهمیدم ، چرا باید سوالی پرسیده شه
که هر وقت جوابشو خواستم بگن پشتِ پرده است
نباید دیده شه و هیچ وقت نمیفهمم چرا این پرده ها
ما رو جدا میکنن از اون طرف
کم که این طرف جدابی نداریم ، داریم؟
بی شرف کدوم هدف
و هیچ وقت نمیفهمی میبینی اما نمیفهمی
که چی به من گذشت میفهمی؟
حالا توو سرم یه دارکوب دارم
یه هزارتوو توو دلم
و هیچکی با من نگشت
دلم رو یه گوشه از هزار گم کردم
نوره آرامش نمیخوام
جواب بسه من آرامش نمیخوام
انقدر کثیفش میکنم نوشته ها رو
تا صدات در بیاد
عذاب حقِ مورچه های باغچه ی پُره گلت بودیم
اما پرچینِ محدوده چی ؟
اما چینه پیچکا اما چون رشد چی پس؟
(گلِ کفر میگه)
سوال نیست چون حتی ایمانی که به نمیدونم هامم بوده نی
خشک میشم ، اشکِ شوق خیسم کرده لخت
ولش کن ، نمیفهمیم
منِ نفهمم حرفاشو به پرده گفت
پرده گفت تعصبات کوهِ یخ هم که باشن ذوب میشن
قول میدم
[کورس]
اما این زمستون خیالش موندنه
وسواسِ سفیدیه جنونِ یخبندون
کارش ابرا رو گردِ خودش کشوندنه
پولکی شده خورشید با گرد ترین دندون
اما این زمستون خیالش موندنه
وسواسِ سفیدیه جنونِ یخبندون
کارش ابرا رو گردِ خودش کشوندنه
پولکی شده خورشید با گرد ترین دندون
[ورس دوم]
سر میکشید براش شادی نداشت سم بود
این دیوِ پیر یه روز مثلِ همینا آدم بود
حالا انگار یه چیزی سره جاش نبود یه چیزی کم بود
حالا اَ لای گریه هاش شهر یه تصویره مبهم بود
بالا ابر لجن بسته ، پایین دو دلیلِ محکم بود
جلو بن بستِ عقب یه گَله دشمن بود
شکستن عادت شد ، درسِ استقامت شد
این چینیه شکسته بند خورده باز قامت شد
ایستاد خمیده ایستاد زُل زد
به چشمای سرنوشتِ عجیبش دو تا پل
گفت بد بازی کردی بد مهره‌ایو سوزوندی
دیگه چطوری میخوای بجنگی
تو که هر مشتی داشتی کوبوندی
بیا جلو ببینم کیی؟ من زندگیتم که آوار میشم رو سرت
من آواره رو از آوارگی نترسون
من آوارگیو حفظم لاشی
من مشتِ سرنوشتم ، که پشتِ هم بهت زد
منِ خونِ‌مالی بازم ایستادم تو کجاشی؟
من دولتِ وجودتم که ملتت وجودتو گ*
[کورس]
اما این زمستون خیالش موندنه
وسواسِ سفیدیه جنونِ یخبندون
کارش ابرا رو گردِ خودش کشوندنه
پولکی شده خورشید با گرد ترین دندون
اما این زمستون خیالش موندنه
وسواسِ سفیدیه جنونِ یخبندون
کارش ابرا رو گردِ خودش کشوندنه
پولکی شده خورشید با گرد ترین دندون
متن آهنگ بن به نام پرچین
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
