متن آهنگ فراموش شدگان امیر رقاب
در آن هنگام که از این شورزارگذشتی
آنگاه که هم قبیله باد شدی
در آن غروب سرخ که از اینجا برای همیشه رفتی
مرا بخاطر بسپار
در لای کتاب شعر حافظ
همچون سنجاق سر آبیت
از من به قاصدکها خبر ببر
از رویش گلی در میان شور زار
من همواره در برزخی بین ماندن و رفتن کش آمدم
کسی منتظر ما نبود و
کسی از رفتن ما بغض نمیکرد
ما ساخته شدیم برای تحملیم
تحمل رنج نتوانتسن
تحمل روزگار و تحمل خویشتن
تو مرا ترکم کن
هان اما نرود از یادت نامم را
تا اگر در جایی دور از این خانه مرا میدیدی
بین بس چشم غریبانه محض
در دل غربت سرد
تن خود کردی پوشاک غم اندود سیاه
خرقه خاطره را پوشیدی
یا زمانی که ز خود پرسیدی
من کجا گمشده ام؟
شاید آنجا و در آن همهمه ها
من کنارت بودم
لحظه ای در وسط مهلکه بی کسی ات
تا مگویی هان فلانی هی تو
که ندانم کیستی
تو مرا باز بخوان به همان نام که خود میخواندی
نام مخصوص خودت
هر کجا باشی من می آیم
متن آهنگ امیر رقاب به نام فراموش شدگان
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
