متن آهنگ باروت تس
من این راهو میرم ، وقتی که راه نمیشه رفت
خودمو از پوستم میکَنم ، وقتی که داد نمیشه زد
ناله ی طبیعتو میل میکنم ، حیوونا رو لباس بگیره تن
اینجا دفاع نمیشه کرد ، پس حالا سلاح که میشه خلق
باید زمینو بشوره خون ، باید قوی شد و کنارِ هم موند
بذار داد بزنن صدایِ من کو ، تا آسمونا صدا نمیشه رد
باید حُزنو فدایِ تن کرد ، باید سفر کرد این جنون غریضه است
آینده نسخه ی قویِ ماست ، من توو ابتدای زمینم
پیِ کشف بزرگتر اَ خودمم ، من خودمم طلسم خودمم
من خدایِ خیالیِ خودمم ، من همون خدای قافیه شدنم
تمدن باروت ، قطره های جاریِ درومن
آلوده به قانون ، هنجار و صداهای خاموش
خاکستری رنگ بده بذار به همدیگه برسه صدامون
دوخته شه به هم چشامون ، خاکستری درد بده
نیست فریبه ی خودکارِ وصلِ به کاغذِ سلطه ی حکام
خاکستری جنگ بده ، رنگِ تو واقعی نیست
رنگِ تو قرمزِ عصیانه ….
باروت ، صدای بچه هامون ، باروت …
من این راهو میرم ، وقتی که راه نمیشه رفت
خودمو از پوستم میکَنم ، وقتی که داد نمیشه زد
ناله ی طبیعتو میل میکنم ، حیوونا رو لباس بگیره تن
اینجا دفاع نمیشه کرد ، پس حالا سلاح که میشه خلق
من این راهو میرم ، وقتی که راه نمیشه رفت
خودمو از پوستم میکَنم ، وقتی که داد نمیشه زد
ناله ی طبیعتو میل میکنم ، حیوونا رو لباس بگیره تن
اینجا دفاع نمیشه کرد ، پس حالا سلاح که میشه خلق
توو خونم غرق ، توو خونه هم غرق
خونِ هم غرقاشون هم پَر
توو خونم غرق ، توو خونه هم غرق
متن آهنگ تس به نام باروت
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
