متن آهنگ یه لباس از موئر | MusText | مرجع متن آهنگ فارسی

عضویت

ورود

متن آهنگ یه لباس از موئر

دوس داری کی باشم ها ؟ها؟

با یه لباس میریم سختش نکن ، انسان دوست باش از چشم نیوفت

ما به هم دیگه زنجیری وصلیم ، مگه واسه من و تو اون تَرکِش نخورد

سرباز رو خاکریز شد الماس توو تاریخ ، بابا کجا ها با پرواز توو پاریس ؟

ده ساله راوی خالی بندی ، همه لفظا توو خالیست موادی سادیسم

فخرِ مایه دور از مرامه ، گنده میگو*ه حتما رودَش خرابه

تو منی توپ عمو رو دست نداره ، جدی میگیره ولی سوژس در واقع

با یه لباس میریم سفیده کفنه ، نمیشه توو میلیارد بپیچه بدنت

خوراکِ کِرمایی چه فقیر چه غنی ، خسته نمیشی از به ریشه زدنت

مملکت توو نداری میناله ، از ماست که بر ماست نه طراحی بیگانه

مختلصِ میلیاردی صاف صاف راه میره ، تاکسی و موتور سرِ خلافی میخوابه

پایِ نادونی ها مث پلاسکو میسوزی ، باخت هم میدن میگن صداش کن پیروزی

همه چی رو سَرِ مردم میریزه ، جوری سرده فضا الکل فیریزه

با یه لباس میریم پاشو بساز این خرابه رو خرابه رو خرابه رو خرابه رو

با یه لباس میریم بگیر این دست های برادر رو برادر رو برادر رو برادر رو

با یه لباس میریم جداکن این عقده و علاقه رو علاقه رو علاقه رو علاقه رو

با یه لباس میریم وضع کن این حقوق برابر رو برابر رو برابر رو برابر رو

با یه لباس میریم که حرمت داره ، چقد یه آدم میتونه لومپَن باشه

منفی ولی بدین مثبت فازو ، نو کیسه ها میدن به کُلفت کارو

شدی رقمی دلاری چندی ؟ سالم نه دور رنگ خماری بَنگی

توو خوشگلای کوچتون خدایی گَنگی ، بعد جوری نچسبی مثل کلاهِ سَندی

هنوز سَرِ خونه اوله ، بعد سه دهه زندگی هنوز احمقه

ولش

با یه لباس میریم آقای مسئول ، خوب میدی توأم جایِ رسیدگی دستور

مقام و مدال و سکو هم مالِ تو ، باز بیرون گود وایسی یه چی بگی از دور

دستت رو شده پشیمونی ، چون ملت بالاتر أ تو ضریب هوشیش

جوری صبوره که باید رو سَر بزاریش ، میبینی ناچاراً قانع ـَس به همین جوریش

سر جنگِ با هم دست همو رو میکنیم ، ماهم أ دور داریم هزار میلیاردا رو بو میکنیم

با یه لباس میریم پَ وجدان کجاست ، قاضی مطلقِ انسان خداست

ولی کاش نادونا تریبون نداشتن ، تأثیرشون از انسانیت انگار جداست

تو به دَر میگی شاید دیوار بشنوه ، من صاف میزارم تووش ایهام بهش نده

کاسَتو میگم ، تا چَک بخوری لو میدی من شاهرگو میدم پایِ باور و دیدم

نه اون عملی زبلی که خوند از مغزِ ردش ، توو جامعه یِ زخمی که دکترم بیکار موند

میکروفون ملتم با جونِ کف دستش ، آرتیست یعنی بازگو حقیقتِ بی سانسور