خالی بود پشتم من همیشه
هیچوقت انتظار نداشتم از بقیه
تو این دنیایه پُرِ نامرد فقط
فهمیدم که مادرم مردترینه، آره
اَ خیلی چیزا میره حوصلم سَر
من، مهمونِ گلوم کلی بغضه هرشب
بدجوری خستم از این حال بیحالم
از اینکه خیلی وقته میارم هی پُشته هم بد
ندارم من دیگه چیزی برا باختن
گذشتو حَل نکرد هیچیو زمان واسم
میدونی حتی نمیتونم اصا خوش باشم الکی
یجورایی کردم به دردام عادت، همچی
هر روز برام میشه بد و بدتر
یه روزی کلی توقع داشتم اَ خودم من
ولی الان خبری اَ هیچی نیستو نمیدونم
برا حاله خوب چقد صب کنم تَش؟!
خودمو تو خودم کوبیدم هی
خوش نه ولی زود میگذره
تنها دلخوشیم اینه که هیشکی نمیدونه
چقد دلم گرفته و غصه تو سینمه
کلی اینور اونور شدم صبح نه
شد و فکر میکردم دِق میکنه اما ذوق کرد و
گوه زَد، به زندگیم و با رفتنش کاری کرد اون
بدجوری ببازم من هرچی که بُردم
هی،آرِزوهام دونه دونه رفتن به دَرَک
دیدم همه از من، منم از همه زدم
اونیکه نداره حالِ توضیح
اونیکه همیشه توی جمعا کم حرفه منم
همi چیو یادمه من
اگه بد بودم اوضام میشد شاید بهتر
برا آروم شدن از قرصام کمک میگیرم
یه چند باریم رفتم تا لبه مرگ
همیشه انگاری یکی میزنه تو, مغزم غر
جایه جیبم داره میشه چوبخطم پُر
یه چند وقتی میشه الان خوشحالی
که هیچی حتی ندیده کسی اصلا پوزخندمو
من فکر نمیکنم به جبران اصلا
دیوارا از مشتام خستن
میکشم هرچی که دستم بیاد
یه جوریکه یادم میره کجام هرشب
نفهمیدم من چجوری بچگیم رفت
انقد واستادم پا رویاهام تا تَه کشیدن
خواستم ابرو خم نکنم خم شد کمرمو
دراز نشد سمتم دست هیچکس
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
