متن آهنگ شعر کبود فرشاد
[ورس یک]
زیرِ دندونایِ جبر ، تووی سرما
یه طوری میکِشم آه
داغه بخارایِ تووی نفسم
اینطوری برفا رو میشه کرد آب
گذشتن رو خطِ پیشونیم
رنگِ سفید بینِ موهام پیِ پایگاه
تووی صورتِ کی سنگ میکوبی؟
از جایگاه نگو تو که توو غرب میلولی
تو از کدوم امید میزنی دَم
با ترکه ی کدوم گروه میزنیدم
تو از کدوم ماده میگیری دَم
منو با کیا اشتباه میگیریدم
توو این سردخونه تاوانا رو چشیدیم
جریان داره چون ما بادباناشو کشیدیم
جونِ تازه نمیاد از برف زدنت
پریزی که تو باشی ما دوشاشو کشیدیم
خونِ مُرده زیرِ پوست کلمه ها
نشونی از مشتا رنجام بود
روبرویِ زردی با ژست عبوس
وایسادم با یه شعرِ کبود
زیرِ دندونای جبر ، تووی سرِ من
راه میره یخ با لباس
سینه داغه سَر سرد
نمیتونن بسنجنم معیارا و اندازه ها تا
[کورس]
زندگی تراژیک ، مرگِ حماسی
پُر از تردیده لرزشِ فَک ها
گونه ها و چک ها ، دندونایِ جلاد
قطع میکنن زبون با بُهتونِ درازی
زندگی تراژیک ، مرگِ حماسی
پُر از تردیده لرزشِ فَک ها
گونه ها و چک ها ، دندونایِ جلاد
قطع میکنن زبون با بُهتونِ درازی
[ورس دو]
رد کرده دیگه سِن سی رو
نقد دادم رفت بیشتر اَ نصفِ عُمرو
تعارف هم نکن آزادیِ قسطی رو
که من دلم نمیخواد غیرِ کُلو
آسیاب به نوبت ، بلیط دستِ قدرت
انگیزه ها میمیرَن توو صحن قتلِ فرصت
شکمایِ بی خطر و پُر از نونِ شهرت
گوشام عُق میزنه از بویِ بد صحبت
من بدونِ دولت ساختم ساختمونِ جرئتو
که به خواب نمیرم با لالایِ کهنه ات
تکیه گاهِ من روی چند تا نوت بناست
تا که نشم روبرو با جاخالیِ محرز
غم و غُصه شغلِ ایناست
بیست تا تا سیم رو غروِ جمعه میداد
گُلدونا رو بردن طبقه ی بالا
توو باغچمون هیچ بوته ای گُل نمیداد
دیره واسه درمانِ ما
تلفات بالاست زیرِ سرمایه ها
زاد و ولد کن عوضی
خودم ترس میشم تووی گهواره هات
دندونایِ جبرِ تو میشه خرد
پریدم از چاله های دیروز پیروز
ولی سینه سوخت برام بی معنیه تعاریف روز
نمیدونم چه شکلیه آینده ی پیشِ روم
[کورس]
زندگی تراژیک ، مرگِ حماسی
پُر از تردیده لرزشِ فَک ها
گونه ها و چک ها ، دندونایِ جلاد
قطع میکنن زبون با بُهتونِ درازی
زندگی تراژیک ، مرگِ حماسی
پُر از تردیده لرزشِ فَک ها
گونه ها و چک ها ، دندونایِ جلاد
قطع میکنن زبون با بُهتونِ درازی
متن آهنگ فرشاد به نام شعر کبود
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
