متن آهنگ سقوط فریماه
من یه مرده درون جسم آدمیزادم
خیلی وقته یادم رفته روز میلادم
تنها بازمانده ی کشتی غرق شده ام
که انگار کسی نمی رسه به فریادم
هنوزم همه ی رفتن ها رو یادمه
هنوزم ترس از دست دادن با منه
خیلی وقته از درون فریاد میزنم
به خاطر درد هایی که داشتن دامنه
خسته بودم از این همه جنگیدنا
از قسمته تلخ ننگینم آ ، که این همه هنوزم غمگینم آ
کاش یه روز پاک شه زخم تنبیهم آ
دلم میخواست آرزوهامو حذف کنم
ولی هضم نرسیدن بهشون سنگینن
دیونگی منو دنیا نمیخواست
خدا واسه آرزوهامون دونه نمیکاشت
دنیا سال هاست که برای من خوابیده
یه عمره گرفته این دیونه رو نادیده
با خودش میگه بالاخره خسته میشه وامیده
وقتی همه ی امیدش از هم پاشیده
یه چیزایی درونم مثل عقدست
تمام اون راه هایی که هنوز هست بنبست
افسونگر بی افسار یه افسانه
که هنوزم میخوره از سادگیش رودست
از همونا که میگفتن یاریم
همونا که هنوزم هستن یادگاری
همونا که میخواستن بکارن با تو نهالی
همونا که گذاشتن غرق شی توی تنهایی
انگار تویه امواج ماسه ای اسیرم
سرابی در دور دست ها میده فریبم
میدونم که ندارم تابعیت
میدونم که من در این دیار غریبم
دلم میخواد دنبال رد پا بگردم
ولی این راه ها نمیخوره به دردم
همیشه تلخ بوده قصه ی من
همه مردن و به گل نشسته کشتی من
متن آهنگ فریماه به نام سقوط
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
