متن آهنگ خیابون بیبال و کنیس
[ورس یک – بیبال]
خیابون کف کفشات همه چیو میبینی
همون موقع که واسه زنده موندنمون میمیریم
بد میشه حالت وقتی دستامونو میگیری
پشت سرم راه بیفت خبری نی از داف و بیکینی
اندوه چهره ها رو برا خیلیامون راهی نبود
دستامون چرا ولی کله هامون خالی نبود
آدما رد میشن از هم متلاشی دنبالِ تیکه های خودمم
آره داشی حالشون خوب نمیشه پَ میزنن یادشون بره
همیشه بود توو کارشون گره، کسی نبود عشقو یادشون بده
تماشاچی ام به ظلم قدرت فکر نکنم یادشون بره
توو مشتم مردم زیر پنجه های غربت
خیابونو تار میدیدم لحظه هامو فرصت
ببینم لای پات چقده بچه جون
پشت میکروفون هم میدن گنده هاتون سر تکون
نمیرسه حقتون به دستتون نیاد به زبون حرفتون
یقین دارم انشالله شماها چیه فرضتون
انقد صبر کنید تا برین توو قبرتون
خوب میدونم شماها با ماها چیه فرقتون
[کورس بیبال و کنیس]
من مست بطری های خالی هنوز الکله توو خونم
حواستم فکر نکنم بهش حالا نمیتونم
گاهی خیلی بالاهام، گاهی پخش زمین
رپ میکنم هنوز وقتی کف خیابونم
دور شدم از آدما، بی سر صدا
چی گذشت سرِ ما
هر سکوت هر نگاه، هر ندیده هر صدا
میشه رفت توو عمق درد، میشه رد با خنده ها
سر شدم از بس که بد بود، قدمامون پُر فرق بود
میرسم بهش هر چقدر دور
[ورس دو – بیبال]
راه میرفتیم راه میرفتیم، داشتیم به * میرفتیم
ما محکوم به نواییم، پِ همصدا میرفتیم
زدن و زدی پاچیدی یا نه؟
بهم بگو پسر شبا توو خیابون خوابیدی یا نه؟
اسمتو بگو بهم شاید شدیم هم قدم
میخواستم خوار بدخواه رو * ولی خب چیز دیگست دغدغه ام
ببین این رفیقمه اونور بچه کاره
از چشا میچکه جوهر میفروشه توو دستش بختتو
خواب بودی بردن نفتتو
تووی طبقه موندی اونا هم اوردن پایین تر سقفتو
بیانم آزادی نمیخوام آزادی بیانتو
نپرسیدم چرا چون میدونم جوابتو
معلق بین زمین و هوا مث اعدامی
قلمم شده ماشین زمان
ندیدم خودم جور کردم برا بقیه مرام
نیومد به تن بی لباس رخت فرم قانون
کثافت گرفته این شهرو هر چقدر بباره بارون
توو دلم دو دلم چی میشه باز بعدِ خنده هامون
زینت زخمه اون زور رو تن بچه ها
راه صافو میری تو ولی ما سر تا سر راهمون
پُر چاله بود گاهی وقتا خوشی زد زیرم، گاهی ناله بود
گاهی وقتا پیچیده بودم به هم گاهی ساده بود
جفت چشام پاره بود یه جای دور قرارمون
یه حال خوب، عشق باشه جای پول
خط میکشید بیشتر حیف که توو سایه بود
نهالم از همین امروز تا پخش آخرین ترانم
مینویسم رها شی، مینویسم رها شم
محکوم به وصف حقیقت این جهانم
[کورس بیبال و کنیس]
من مست بطری های خالی هنوز الکله توو خونم
حواستم فکر نکنم بهش حالا نمیتونم
گاهی خیلی بالاهام، گاهی پخش زمین
رپ میکنم هنوز وقتی کف خیابونم
دور شدم از آدما، بی سر صدا
چی گذشت سرِ ما
هر سکوت هر نگاه، هر ندیده هر صدا
میشه رفت توو عمق درد، میشه رد با خنده ها
سر شدم از بس که بد بود، قدمامون پُر فرق بود
میرسم بهش هر چقدر دور
متن آهنگ بیبال و کنیس به نام خیابون
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
