متن آهنگ انسان پرداد و سروش
[اینترو]
حس میکنم یه رباتم
که به جرم آسیب رسوندن به خودم اینجام
انگار یه مشت محکم نشسته روو گیجگاهم
انگار یه عمر منتظر وایستادم توو ایستگاهم
[ورس یک]
جایی هستم که تا مردن راهی نیست
منفجر میشم و انفجارم انتحاری نیست
نفس باقی نیست دیگه کسی یاغی نیست
به حرف هام تکیه نکن اینجا تکیه گاهی نیست
همه چی محدوده حتی تخیلم
تفاوت زیادی بین واقعیت و تصورم
ازم گرفتن احساس و تفکرم
کشتن ذوق و استعداد و تبحرم
تنفرم زیاد از این که باشم پی نون شب گروگان
از این که ربات شدم بی احساس و وجدان
خسته از نابرابری توو گوی و میدان
من به چشم خودم دیدم ربات شد کلی انسان
ولی من نمیخوام باشم
چون من هم از قبیله شعر دنبال معنا
اهل سلوک و سِیر
اگه ازم بپرسن از ربات بودن خوشحالی
با قاطعیت فقط جواب میدم خیر
[کورس]
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
پیشونیم خط رو افتاد زیر چشم هام شد کبود
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
میخواستم انسان باشم زیر آسمون کبود
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
پیشونیم خط رو افتاد زیر چشم هام شد کبود
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
میخواستم انسان باشم زیر آسمون کبود
[ورس دو]
کاش بودم یه انسان یه عمر پی خالق
کاش حداقل مثل ژپتو من رو می ساخت با عشق
متصل به جریان اصلی نه متناوب
پی معنا واسه هستی ، با عشق مترادف
میشدم شاعری که شهادت شعره
یا بچه بی خبر از بمب در حال لی لی
یا مجنونی که میخونه توو جمعیت و
بیخیال از این که گلوله توو مردمک ها غیبه
میشدم یکی که داره توو چمدونش پر
وقتی که میشدن مار ها دم لونه سبز
مهم نبود پرواز رو بلده یا نه
میپرید و فکر میکرد داره میشه غرق
میشدم نقاشی که آزادی رو نقل زد
دو تا چشم باز رضایت یه لبخند
که انگار یه عمره با طناب رفیقم
فانی بودن میده جسارت به چطوری مُردن
اما الآن یه رباتم که بی استفاده
افتضاحه که میمیرم تهش توی زباله
اما ما هم اختلاف توی طبقات داریم
چون حس میکنم میشم زیر پای قوی ها له
[کورس]
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
پیشونیم خط رو افتاد زیر چشم هام شد کبود
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
میخواستم انسان باشم زیر آسمون کبود
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
پیشونیم خط رو افتاد زیر چشم هام شد کبود
تقصیر من بود یا تقصیر من نبود
میخواستم انسان باشم زیر آسمون کبود
متن آهنگ پرداد و سروش به نام انسان
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
