متن آهنگ از چی گفتن خطاست پیکار
[ورس یک]
از چی گفتن خطاست
من از اسب افتادم
سپرم به خاک شمشیرم شکسته
تنها سلاح توو این مسیر آخرش یه خط شعر
شاید بشه سیلی روی صورت من
ولی باورش چه سخته
میگن راهی هست
راه آخر هم که رفته
از چی گفتن خطاست
نفس کشیدنمون
یا دلیل بودن بال زخمی کبوتر
زیر چنگال عقاب
همیشه بوی خون بوی نسیم خونمه
باور هامون رو ساختیم
ما دنیامون رو باختیم
زیر تیغ اعتقاد هوامون رو داشتیم
نه دندون نیش خرافات نمیره توو گوشت من
واسه همین توو تنهاییم روز ها میرن پشت هم
از سیری شکم هاتون مردم من گشنه تر
از چی گفتن خطاست
زورمون نچربید و زورمون رو زدیم
ما مطالبه کردیم و خونمون روو زمین
ما فرزند های این جهان همه مثل سهراب
همه برادریم ما با یه پدر خودخواه
روی سنگ قبرمون چیزی ننویسید
خودمون میدونستیم که
عمرمون هم بر باد میره
بالا تر از سیاه رنگ خاک وطنمه
سودای عدالت میکشه من رو یه تنه
از چی گفتن خطاست
[پل]
همه جا تاریک
همه دل ها سنگ
همه لب ها سرد
همه جا بی رنگ
[ورس دو]
از چی گفتن خطاست
وقتی تاریکی هم به حال ما گریه کرد
حتی اگه اساطیر کتاب ها هم زنده شن
نفسشون میبره زیر یوق این سلطه
شبیه ما میشن صورت هاشون چین خورده
همه شبیه هم همه پر فکر بد
تو مثل اون ، من مثل تو ، اون هم شکل من
همه شبیه هم همه پر فکر بد
از چی گفتن خطاست
یه طرف سیاه مرگ یه طرف روشنه برگ
توی بهار جهان خاک من پاییز و سرد
یه نسل حسرت ، نه که پخته بشیم سوختیم
پارگی سرنوشتمون رو با چی دوختیم
حنجرم از ضخامت حادثه پر ترس
باد از جنس ترس ، راه از جنس ترس
شب و روز رویام همه از جنس ترس
از چی گفتن خطاست
من مضطرب تلاشم وسط این افسرده ها
دیدنی ترین ستاره لا به لای دست خورده ها
تاوان لمس ذهن من سوزنده ترین افکارت
تاوان شهر رفت بشر قلب پاره پاره
من دُردی کش خلق ام شاعر این شهرم
توو هجوم بی ثمری میسوزه این قلبم
نمیدونم چخبره آخرش هم هر چند
ترس باشه جلوم وایمیستم روی حرفم
هر چی گفتم خطاهاست
[اوترو]
این شعر نیست ، لاشه مردیست
پای دار ، این شعر نیست
خون شهیدیست روی راه
این شعر نیست رنگ سیاهیست در سپید
این شعر نیست رنگ سپیدیست در سیاه
متن آهنگ پیکار به نام از چی گفتن خطاست
برترین های ماه
سبک های موسیقی
آخرین نقد و بررسی ها
