متن آهنگ می از فرشاد
دانلود آهنگ می از فرشاد
قبول کردم توو زمان و مکانِ اشتباهیم
من مردِ عروسکایِ کاغذی نبودم
جمع همیشه باهام احساسِ راحتی کرد ولی
من مردِ تووی دنیایِ راحتی نبودم
از دلیلِ تنهاییِ من اگر بپرسی
شبیهِ فاح*ه هایِ ساعتی نبودم
واژه های نشنیده شده تلنباره توو من
انگار بیست و هشت ساله که با کسی نبودم
نفسام بویِ اُوردوزِ نیکوتین میده
منی که اهلِ سیگارِ پاکتی نبودم
یه روز شروع به نوشتنِ قِصه ای کردم
که تووش به دنبالِ ته و آخری نبودم
وقتی به نوکِ کوه رسیدم
هم رنگ بودن با مردمِ کوهپایه درد بی درمون شد
من سلاحی جز آرواره هام نداشتم
یه روز فهمیدم که سهمم فکِ بی دندون شد
فایده ی دهنِ من چیزی جز صدا نبود
من تمومِ زندگیمو با صِدام ترسوندم
من گُشنه یِ بلعیدن فکرِ آدما شدم
و همه یِ شکارامو با صِدام لرزوندم
کی میدونه شاید این آخرین فرصتامه
هنوز توو فکرِ ماورایِ اتفاق رخ نداده
شاید یه روزی دفترِ شعرِ منو باز کنن
و بگن که این همون آخرین صحبتاشه
تقلیدِ کورکورانه یِ آدما مثِ سَم
توو رگایِ من ، جریان پیدا کرد
و خرده ها گرفته شد از این نا امیدی
ارتش شدن جلوم سربازایِ شاه و بی بی
و کمانا آماده شد ، بهم نشونه رفتن
من یک تَنه ایستادم رو به رویِ شهرم
پیکانا رها شد ، اومدن به سمتم
و من زخمی از یه جنگ پناه آوردم بهت
تو ، از صدایِ من ، فهمیدی چی گذشته در نگاه من
ریخت روم زُلفایِ پریشون و نازت
وقتی آروم گرفتم ، توو آغوشِ بازت
بگو بهم رازِ مگو پیوسته هر شب
من کِسِلم وارد کن حیرت به قلبم
من که شنا کردن رو فراموشش کردم
وقتی دیدم قراره درونِ تو غرق شم
جرئه ای از من رو بنوش
من تمومِ دردهات رو میکشم به دوش
قدِ تموم دنیا میشم واست به گوش
من داغ میکنم تو رو رو سردیا بجوش
غرق شو در من ، رقض کن هر دَم
لج کنن باهات بعد حَظ کنم من
بنوش بنوش بنوش بنوش
بیشتر ، تا اونجایی پیش برو که از دهنت ناله کنم
تو عاشق و مستِ منی
من مِی توویِ جامِ توئم